BELIS, LIDIS

BELIS, LIDIS

patronymicum femininum, quô significatur filia, vel neptis Beli, unde Belides dictae sunt 50. filiae Danai, Beli filii, quas cum Aegisthus Danai frater totidem filiis suis peteret uxores, Danaus respondere recusavit. Didicerat enim, ex oraculo se a genero interfectum iri, sed postea coactus a fratre promisit, se eius petitioni satisfacturum. In nuptiarum autem nocte filis subornavit, ut clam se cultris armarent, et viros iam vinô luxuriâque sopitos iugularent. Virgines itaque patri morem gerentes, captatô tempore, viros necârunt unaquaeque suum, exceptâ solum Hypermnestrâ, quae Lynceo viro suo pepercit, qui postea, occisô Da naô, regnum apud Argos invasit. Hae Danaides a patre vocantur. Unde proverbium, Danaidum dolium, pro barathro quodam inexplebili, et insatiabilis cupiditatis homine. Finguntur enim a Poetis Danai filiae apud Inferos eô supplicii genere perpetuô damnatielse, ut dolium qoddam pertusum aquâ concentur implere, unde tantum effluat, quantum illae possint infundere. Ovid. Met. l. 4. v. 461.

Molirique suis letum patruelibus ausae

Assidue repetunt, quas perdunt Belides undas.

Belides quidam annos esse dixerunt, qui assiduis fructibu videntur nos velle locupletare, cum tamen tantundem absumatur, quantum producitur. Sic autem Lucretius l. 3. v. 1017. id explicat,

Deinde animi ingratam natur am pascere semper;

Atque explere bonis rebus, satiareque numquam,

Quod faciunt nobis annorum tempora circum

Cum redeunt, fetusque ferunt, variosque lepores,

Nec tamen explemur vitai fructious unquam:

Hoc, ut opinor, id est, aevô florente puellas

Quod memorant, laticem pertusum congerere in vas,

Quod tamen expleri nullâ ratione potestur.

Nonnulli arbitrati sunt. omnem mortalium vitam in hac fabula contineri, cum omnia, quae agimus, frustra a nobis fiant in terris, cum nulla humana roboris vestigia diu permanere possint, sed omniae rursus confundantur. Alii beneficia, quae in ingratos conferuntur, per hanc fabulam intelligunt. His utnis et huic dolio Plato in Gorgia assimilat animum incontinentem, qui estusis in omni intemperantia libidinibus agitatur. Eisdem etiam similes sunt homines futiles, qui, ut Parmeno Terentianus, Eun. Actu 1. sc. 2. v. 25. pleni sunt rimarum, et hâc et illâc perflunt. Ebrios quoque perstringit, in quos lepidô admodum epigrammate doctissimus poeta allusit. Is autem est Theodorus Beza Emblem. 34.

Belidas fingunt, pertusa in dolia, vates

Mox effundendas fundere semper aquas.

Nomine mutatô, narratur fabula de te

Ebrie, qui meias quae sine fine bibis.

Quin etiam hoc in te quadrat, turba ebria, quod sint

Corpora quae fuerant dolia facta tibi.

Nic. Lloydius. Vide et ubi de Danao.